Agnieszka Szmyd

Studentka studiów magisterskich na Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku na kierunku Wzornictwo.

Projekt Heyo porusza problem jakim jest poczucie tęsknoty do bliskich nam osób, które przez izolację bądź odległość nie mają możliwości być przy nas fizycznie. Równolegle odnosi się do problemu przebodźcowania przez konieczność komunikacji zdalnej i mnogości funkcji komunikatorów. Heyo to dwie, mieszczące się w dłoni, pasujące do siebie połówki komunikatorów, tworzące symbolicznie jedną całość. Oddzielone od siebie, służą do dwukierunkowego połączenia się między dwoma użytkownikami. Celem projektu jest przekazanie śladu naszego dotyku osobie za którą tęsknimy. Po dotknięciu wyznaczonej powierzchni na jednej z połówek Heyo, nasz dotyk wizualizuje się rozchodzącym się światłem na powierzchni części, którą posiada druga osoba. Może ona nam odpowiedzieć tym samym, przekazując nam ślad swojego dotyku. Celem Heyo jest zdalne przeniesienie fizyczności drugiego człowieka. Projekt koncentruje się na komunikacji niewerbalnej, dzięki której możemy się skupić na intymnym momencie, który dzielimy tylko z jedną, bliską nam osobą. Dwie części Heyo łączą się ze sobą bezprzewodowo, po połączeniu się z siecią Wi- fi. Po przesunięciu przełącznika z trybu wyłączenia na tryb włączony, możemy połączyć się z drugą osobą, posiadającą drugą część Heyo, jeśli też jest w trybie aktywnym. Osoba nadająca sygnał, delikatnie naciska miękką silikonową powierzchnię jednego z komunikatorów, w tym samym czasie ślad tego dotyku pojawia się na drugim odbiorniku. W ten sposób odbiorca (osoba posiadająca drugą część) widzi i doświadcza kontaktu niewerbalnie. Osoba odbierająca, może w tym samym momencie dotknąć tego śladu i przesłać swój ślad dotyku.